Apert syndrome is named for the French physician, Eugen Apert who was, in 1906. described anomalous shape of the skull with coronary suture synostosis and hypoplasia sphenoethmoidmaxillary part of the face and fingers syndactyly of hands and feet. Apert syndrome accounts for about 4,5% of all craniosynostosis. With the prevalence of 1:160 000-200 000, inherited in an autosomal dominant, and in 25% of cases are fresh mutations in the gene. This syndrome has no predilection by gender and race, varies in severity form in witch it is manifested. Anomality of internal organs are very rare, but half of the patients with this syndrome have mental retardation. Apert syndrome has no cure, but surgery can help to correct some of the problems. 

29 - year Lichen planus is a chronic, inflammatory, autoimmune skin disease, that is often manifested, except on the skin, in the oral cavity in a variety of clinical forms. The prevalence of the disease in the general population is about 1-2%. Etiopathogenesis is not still well understood. Histopathology, in addition to the basic methods, anamnesis and physical examination, is vital for proper diagnosis of oral lichen planus (OLP). Very diverse and loaded histological findings are common for all forms of oral lichen planus. We reported the case of oral lichen planus in a 49 years old male patient, who presented to the Dentistry clinic of Medical faculty of Priština with burning and itching symptoms and changes in the buccal mucosa. Histopathological analysis of biopsy tissue conformed clinical diagnosis of lichen planus. Due to the possibility for malignant transformation of lesions, the long-term follow-up of patients with this disease is of great importance.

We examined the impact of aerobic exercise on morphological characteristics and agility in elementary school children. Anthropometric characteristics of the subjects were as follows: longitudinal skeletal dimension (body height, as well as the lengths of upper and lower extremities), circular skeletal dimension and body mass (mean circumference of the chest, the circumference of the thigh of an stretched leg, maximum circumference of the calf, body mass) and subcutaneous fat (skin thickness of the abdomen, thigh and calf). The agility was estimated by the envelope test, side steps and a eight with bending. For statistical analysis we employed the basic methods of descriptive statistics, while the discriminatory power of measurements was estimated by calculation of skewness and kurtosis of the data. Canonical correlation analysis was applied to explain the structure of the relationships between the two sets of data. The results of the analysis on this sample suggest that there is a strong linear relationship between morphological characteristics and agility at a multivariate level.

Sindrom opstrukcijske apneje u spavanju (SOAS) je poremećaj disanja u kome se javlja delimična ili potpuna opstrukcija gornjih disajnih puteva, što ometa normalnu ventilaciju pluća i tako remeti normalan obrazac spavanja. Klinički se ispoljava habitualnim hrkanjem, često udruženim sa zastojem u disanju, i znacima napornog disanja tokom spavanja, kao i različitim neurobihejvioralnim problemima koji se javljaju tokom dana. Neprepoznat i nelečen SOAS može dovesti do trajnih, pa i životno opasnih posledica. Svaki pacijent sa smetnjama disanja vezanim za spavanje trebalo bi da bude podvrgnut polisomnografskom ispitivanju tokom noći.

Prikaz slučaja bolesnice sa Astrocitomom u predelu parahipokampalne regije leve hemisfere kod koga je nakon
resekcije levog temporalnog režnja došlo do razvoja shizofreniformne psihoze. Psihički i neurološki status, Skala za
procenu pozitivnog i negativnog sindroma shizofrenije (PANSS), Mini internacionalni neuropsihijatrijski intervju (MINI) ,
verzija 4,4., subkategorija N za psihotične sadržaje, Šihanova skala narušavanja sposobnosti (SSNS), Hamiltonova
skala za procenu depresije Hamiltonova skala zaprocenu anksioznosti, Montgomeri-Asberg skala za depresiju, elektroencefalogram (EEG), standardno i registrovanje nakon deprivacije spavanja, kompjuterizovanatomografija glave
(CT) i neuromagnetna rezonanca endokranijuma (NMR). Bolesnica stara 51 godinu, od 12-te godine života ima epileptičke napade, koji su definisani kao jednostavni i složeni žarišni u vidu zagledanja, motornih ambulatornih automatizama sa retkom sekundarnom generalizacijom i postiktalnom zbunjenosti. Nakon što je učinjen NMR endokranijuma
kojim je utvrdjen tumor u levoj parahipokampalnoj formaciji, uradjena resekcija levog temporalnog režnja, gde je
patohistološki utvrdjeno da se radi o Astrocitomu II stepena. Nakon intervencije došlo do razvoja polimorfne simptomatologije, sa dominacijom paranoidno-depresivne simptomatologije i epileptičkih napada sa aurom straha, spaciotemporalnom dezorijentacijom i gubitkom svesti. Pacijentkinja tretirana racionalnom antiepileptičkom politerapijom
i neurolepticima nakon čega je došlo do kliničkog poboljšanja slike psihoze i smanjenja učestalosti epileptičkih napada. Nakon temporalne lobektomije došlo je do razvoja „de novo psihoze“ sa kliničkom slikom shizofreniformne epileptičke psihoze.  

Cilj ove studije je bio da definišemo faktore koji bi mogli da poboljšaju ishod reanimacije pacijenata koji su doživeli vanbolnički akutni zastoj srca poštujući "Utstein" model sakupljanja podataka. U dvogodišnjoj prospektivnoj studiji ispitano je 200 pacijenata koji su doživeli vanbolnički akutni zastoj srca i faktori koji su povezani sa preživljavanjem. 78% pacijenata je doživelo akutni zastoj srca kardijalne etiologije, 65% u kućnim uslovima, 3,7% je reanimirano od strane spasilaca, 36% je zatečeno u ventrikularnoj fibrilaciji (VF) ili ventrikularnoj tahikardiji (VT) bez pulsa, 64% u asistoliji/električnoj aktivnosti bez pulsa (PEA), 52% pacijenata je intubirano na mestu nastanka akutnog zastoja srca i preživljavanje do otpusta iz bolnice je bilo značajno veće u ovoj grupi pacijenata. Prosečno vreme stizanja do pacijenata bilo je 6,6 minuta. 66,7% pacijenata je defibrilirano nakon 4 i više minuta. 131 (65,5%) pacijent je proglašen mrtvim na terenu, 69 pacijenata je transportovano u bolnicu. 53 (76,8%) pacijenta iz grupe transportovanih je umrlo za vreme transporta ili na odeljenju reanimacije, 7 je umrlo nakon prijema u bolncu a 9 je preživelo do otpusta iz bolnice. Multivarijantnom logističkom regresijom je utvrđeno da su varijable značajno povezane sa preživljavanjem: starosno doba, endotrahealna intbacija na terenu i vreme stizanja do pacijenta. Uspeh reanimacije bio je značajno veći kod mlađih pacijenata, kod onih intubiranih na terenu i kod onih kod kojih je ekipa hitne medicinske pomoći stigla u kraćem vremenskom intervalu.

Abnormal liver function tests occur in 3-5% of pregnancies, with many potential causes, including coincidental liver disease (most commonly viral hepatitis or gallstones) and underlying chronic liver disease. Pruritus in pregnancy is common, affecting 23% of pregnancies, of which a small proportion will have obstetric cholestasis. Intrahepatic cholestasis of pregnancy (ICP) is a cholestatic disorder characterized by pruritus with onset in the second or third trimester of pregnancy, elevated serum aminotransferases and bile acid levels, and spontaneous relief of signs and symptoms within two to three weeks after delivery. ICP is observed in 0.4-1% of pregnancies in most areas of Central and Western Europe and North America. Genetic and hormonal factors, but also environmental factors may contribute to the pathogenesis of ICP. Intrahepatic cholestasis of pregnancy increases the risk of preterm delivery (19- 60%), meconium staining of amniotic fluid (27%), fetal bradycardia (14%), fetal distress (22-41%), and fetal loss (0.4-4.1%), particularly when associated with fasting serum bile acid levels >40 μmol/L. Important ICP-induced changes in serum profiles of amidated bile acids were observed, involving both a marked increase in cholic acid concentration and a shift towards a higher proportion of taurine-conjugated species. Ursodeoxycholic acid (10-20 mg/kg/d) is today regarded as the first line treatment for intrahepatic cholestasis of pregnancy. Delivery has been recommended in the 37-38th week when lung maturity has been established.

Univerzitetski studenti predstavljaju potencijalne profesionalce sa značajnim ulogama u budućnosti, te su zato njihovi stavovi o zdravom načinu života od povećane važnosti. Cilj rada je procena stepena fizičke aktivnosti, i identifikovanje određenih relevantnih pokazatelja o nezdravim životnim navikama (pušenje, alkohol, sedentaran način života) među studentima Državnog univerziteta u Novom Pazaru. Istraživanje je sprovedeno među studentima I i IV godine Državnog univerziteta u Novom Pazaru, u maju 2013.godine. Kao instrument istraživanja korišten je anonimni anketni upitnik, posebno konstruisan za ovo istraživanje. Anketni odgovori su direktno unošeni u posebno pripremljenu bazu podataka. Za statističku obradu podataka korišćen je statistički softverski paket SPSS 18.0. Za statističku analizu korišćeni su metodi deskriptivne statistike i Hi-kvadrat test na nivou značajnosti p<0,05. Statističkom analizom je potvrđeno da postoji značajna razlika u proporciji studenata koji se bave sportsko rekreativnim aktivnostima između I i IV godine studija (Hi-kvadrat 5,882; p<0,05). Proporcija studenata I godine koji koji vežbaju 2-3 puta nedeljno značajno je manja od proporcije studenata IV godine (Hi-kvadrat 6,332; p<0,05). Nema statistički značajne razlike između proporcija studenata I i IV godine koji konzumiraju alkohol (Hi-kvadrat 0.231; p>0.05). Prisutan je značajan broj nepušača među studentima I godine preko 85 %, dok ih je među studentima IV godine oko 73%. Proporcija studenata I godine koji puše ne razlikuje se značajno od proporcije studenata IV godine koji puše (Hi-kvadrat 1,334; p>0,05). Uočljiv je podatak koji može da zabrinjava, a to je da skoro duplo više studenata I godine u odnosu na one koji su IV godina, se ne bavi nikakvim sportsko rekreativnim aktivnostima. Neophodno je insistirati na usvajanju zdravih stilova života kod studenata koji su na putu zrelosti i odgovornosti za sebe i za zajednicu.

U dijagnostičkom algoritmu, ehotomografija nije metoda izbora, u otkrivanju maligniteta debelog creva. Međutim u praksi, sa nejasnim kliničkim simptomima i bez hemokult testa, ehotomografija je često prvi korak u dijagnostici. Naša iskustva ukazuju da ehotomografija kao prva dijagnostička metoda daje dobre rezultate u otkrivanju tumorske izmenjenosti debelog creva. Cilj istraživanja je bio da procenimo ulogu ehotomografije, kao prve dijagnostičke metode, u otkrivanju tumora debelog creva. Tokom prethodnih 6 meseci, u Službi za radiološku dijagnostiku KBC “Dr Dragiša Mišović“, u 14 pacijenta otkriveni su tumori debelog creva. U 11 pacijenata ehotomografija je bila prvi primenjeni dijagnostički metod. Kod svih pacijenata učinjen je hemokult test, CT abdomena i male karlice kao i endoskopski pregled sa biopsijom. Histopatološki nalaz odgovarao je adenokarcinomu. Ultrazvučna dijagnostika obavljana je na aparatu marke Toshiba. Ehotomografski je u 11 od 14 pacijenata uočeno zadebljanje zida kolona, sa suspektnim znacima infiltracija zida. Solidne mase, hipo-heteroehogenog izgleda uočene su u 11 pacijenata, nejasan oblik lumena creva u 9 pacijenta, nazubljene ivice suspektnog infiltrata u 6 pacijenta, zarobljen vazduh u tumorskoj (pseudotumorskoj) masi u 6 pacijenta, patološki izmenjeni regionalni limfni nodusi uočeni su u 3 pacijenta, a prisustvo distalnog rasejanja bolesti, u vidu sekundarnih depozita u jetri u 4 pacijenta. Tumorska masa veća od 5 cm uočena je u 8 pacijenta. Senzitivnost izvršene ehotomografske dijagnostike iznosila je 78,6%, specifičnost 83,3%, pozitivna prediktivna vrednost 68,7%, negativna prediktivna vrednost 89,3%, dok je tačnost izvršene dijagnostike iznosila 81,8%. Ehotomografija, kao prvi dijagnostički korak, daje doprinos u postavljanju konačne dijagnoze. To je od značaja u proceni dijagnostičnog i terapijskog kostbenefita, uz kraću dijagnostičku obradu, što vodi ka endoskopskom pregledu, ali i u kliničkoj proceni proširenosti osnovne bolesti, imajući u vidu neravnomernu i nedovoljnu dostupnost CT pregleda u našim uslovima.

Main point of prevention of tuberculosis is the existence of basic knowledge about risc factors (smoking habit, alchohol abuse) which contribute to apperance of tuberculosis and influence to therapy. In order to assess the influence of potential risc factors a crossanalysis was made for the years 2002-2004, 2007-2009 and 2012-2014 . During the period of 12 years, 230 cases of TB were included in the study. The mean age of all subjects was 45.81±16.98. There were (61.7–73.2%) males and this observation is supported by reENGLISH 2014; 43 (3) 23-29 29 ORIGINALNI RADOVI ports that males had signitificantly higher risc for more severe lung destruction (69.2-84.6%), as evidenced by bilateral lung cavitation (86.1-100%) than females. In total 45.6–76.7% were smear-positive. Alcohol use disorders increased (11.8–29.4%; p=0.02) as a smoking habit (44.1–47.1%). In cases with severe lung destruction as a lung cavitation incrised cigarette smoking (46.6–60.0%) and alcoholism (19.4–50.0%; p=0.007). Linear regression analysis confirmed a statistically significant correlation between severe form of TB and smoking habit (>20 cigarettes per day, p=0.04) and alcohol use disorders (p=0.004). Successful control in reducing smoking, alcohol use disorders and, could favorably impact the TB morbidity rate.