Infektivna priroda karijesa ukazuje na potencijalno učešće imunoloških faktora u procesu bolesti. Cilj istraživanja bio je da se utvrdi nivo koncentracija ukupnih proteina i IgA u pljuvački dece sa različitim karijes iskustvom i proceni povezanost individualnih vrednosti koncentracija ukupnih proteina, koncentracija IgA i vrednosti keps zuba. Ispitivanjem je obuhvaćeno 50 dece uzrasta 3-4 godine. Merenje rasprostranjenosti karijesa, izvršeno primenom keps indeksa. Određivanje koncentracije ukupnih proteina u nestimulisanoj pljuvački izvršeno je pomoću komercijalnog kita Micro BCATM Protein Assay Kit (PIERCE, USA), a koncentracije ukupnih IgA, dot blot metodom, korišćenjem mišijih monoklonskih anti-humana-IgA antitela (Nordic, Holandija). Odnos između koncentracija ukupnih proteina i vrednosti keps zuba, kao i ukupnih IgA i vrednosti keps zuba pokazao je statistički značajnu linearnu regresiju. Parcijalizovanjem uticaja ukupnih proteina potvrđena je statistički značajna korelacija između IgA i keps vrednosti (r=0,78; p<0,001). Kada je parcijalizovan uticaj ukupnih IgA, korelacija između ukupnih proteina i keps vrednosti bila je uočljivo manja (r=0,35; p=0,013). Kod dece sa sa većim brojem površina zuba zahvaćenih karijesom, više koncentracije IgA u pljuvački mogle bi biti u vezi sa sa povećanom proizvodnjom antitela u uslovima infekcije kariogenim mikroorganizmima.

Različita oboljenja pluća se na radiogramu grudnog koša mogu manifestovati u obliku solitarnih perifernih kružnih plućnih promena. U najvećem procentu radi se o tumorima pluća i to najčešće o karcinomu bronha perifernog tipa. Po učestalosti zatim dolaze tuberkulozne, bakterijske, gljivične, parazitne, infekcijske lezije kao i metastaze na plućima. Ostala oboljenja su zastupljena u znatno manjem procentu. Ovakve periferne plućne lezije su uglavnom asimptomatske i otkrivaju se slučajno. Veličine su 3-6 cm u prečniku. Lokalizovane su u desnom plućnom krilu, apikalno znatno češće, u odnosu na levo plućno krilo. Kod tuberkuloznih lezija u 50 % slučajeva prisutne su kalcifikacije, a najčešće su zastupljeni tuberkulomi. Periferne solitarne plućne lezije mogu pričinjavati značajan dijagnostički problem što iziskuje primenu mnogih dopunskih metoda ispitivanja do konačne dijagnoze i primene adekvatnog lečenja.

Ultrazvuk pluća (LUS), postao je u prvoj deceniji 21. veka sve više i više popularan. Nekoliko radova opisuju prednosti ovog postupka, uglavnom zbog mogućnosti da se koriste u krevetu, bez opasnosti od zračenja, zajedno sa jednostavnim i neposrednim tumačenjem slike. Svrha ovog rada je da predstavi vezu LUS i najčešćih neonatalnih respiratornih bolesti i nekih akutnih plućnih bolesti. Opisali smo tehniku LUS izvršenja, normalan izgled i LUS nalaze sa najčešćim neonatalnim i pedijatrijskim akutnim bolestima. Upotreba LUS na klinici je jednostavna i laka za korišćenje.

Alkoholizam je jedan od 300 do danas istraženih i utvrđenih faktora rizika za nastanak infarkta mozga. Redukovan broj neurona zbog moždanog infarkta i premorbidnog alkoholizma, uz brojne poremećaje funkcije mozga, za posledicu mora imati i oštećen metabolizam dopamina (DA), tj. metaboličkog obrta DA (3, 4 dihydroxyphenylacetic acid + homovanilic acid, DOPAC + HVA). Osnovni cilj istraživanja je dokazivanje poremećaja koncentracijskog sadržaja DA i metaboličkog obrta DA kod bolesnika sa moždanim infarktom, a premorbidnih alkoholičara, biohemijskim pregledom likvora, i to u poređenju sa nalazom u likvoru bolesnika bez akutne moždane lezije. Formirane su dve grupe hospitalno lečenih bolesnika za svrhe ovog istraživanja. Ispitivanu grupu A čini 50 bolesnika sa akutno nastalim moždanim infarktom a premorbidnih alkoholičara. Svi su mlađi od 65 godina. Kontrolnu grupu (grupa B) čini 30 bolesnika hospitalno lečenih zbog vertiginoznih smetnji, a mlađih od 65 godina. Likvor (CSF) uzet je neposredno pri prijemu na bolničko lečenje bolesnicima grupe A, a bolesnicima kontrolne grupe B u prvoj sedmici hospitalizacije i čuvan na -70°C do pregleda. Laboratorijski je utvrđen povišen sadržaj DA, kao i njegovih metabolita (DOPAC + HVA) u likvoru bolesnika sa moždanim infarktom a ranijih alkoholičara za p<0,05. Rezultati sugerišu da DA ima značajnu ulogu u nastanku ishemijskog oštećenja. Nalaz ukazuje na značajno ubrzanje metabolizma DA kod bolesnika sa moždanim infarktom a ranijih alkoholičara. Pored toga potvrđuje i značaj DA u patogenezi ishemijske smrti neurona.

Aterogeneza je postepen proces koji započinje u ranom životnom periodu, odvija se lagano, decenijama i može biti prepoznat tek kada se razviju infarkt srca, mozga ili periferna vaskularna bolest. Cilj istraživanja bio je da se utvrdi učestalost i zastupljenost faktora aterogeneze kod pacijenata sa moždanim infarktima u graničnoj supratentorijalnoj arterijskoj distribuciji. Istraživanje je sprovedeno u sedmogodišnem periodu, kod 30 bolesnika, kao prospektivna studija. Kao faktori aterogeneze definsisani su pacijenti sa kardiovaskularnim oboljenjima, dijabetes mellitusom i pušači, a kod svih ispitanika verifikovana je koncentracija holesterola. U grupi ispitanika sa infarktom moždanog tkiva u prednjim partijama, u odnosu na bolesnike sa moždanim infarktom u zadnjim partijama, utvrđen je statistički značajno veći broj bolesnika sa kardiovaskularnim bolestima (p=0,025). Grupa pacijenata kod kojih je utvrđen infarkt moždanog tkiva u prednjim partijama imaju značajno veći broj bolesnika sa diabetes mellitusom (p=0,023), veći broj pušača (p=0,021), a utvrđena je i statistički značajno veća koncentracija holesterola (p<0,0001). Pacijenti sa prednjim moždanim infarktom imaju statistički značajno veći aterogeni potencijal.

Virus Zapadnog Nila je izolovan iz krvi febrilne bolesnice u Ugandi 1937. Od tada se bolest registruje u zemljama Bliskog Istoka, a smatra se da je endemična u Egiptu i Izraelu. Od 1990. bolest zahvata Evropu i Sjedinjene Američke Države, kada i menja kliničku sliku. Ranije je dominirala klinička slika groznice sa mialgijama, artralgijama, glavoboljom, limfadenopatijom, nakon 3-4 dana praćene pojavom blede makulopapulozne, i izuzetno vezikularne ospe. Od 1990., kod pacijenata starijih od 50 godina, bolest daje kliničku sliku infekcije CNS-a (1:150 inficiranih). U našem odeljenju u periodu jul-oktobar 2012. lečeno je 10 pacijenata kojima je serološki na Institutu za virusologiju 'Torlak' potvrđena infekcija virusom Zapadnog Nila (ELISA IgM At pozitivna). Prva dijagnostikovana bolesnica, C.M, stara 72 godine, primljena je u naše odeljenje 11.7.2012. zbog glavobolje, pospanosti, visoke temperature i slabosti leve polovine tela. Urađena je lumbalna punkcija, CT, NMR i EEG. Postavljena joj je dijagnoza akutnog virusnog encefalitisa Na NMR-u su utvrđene difuzne promene, dominantno u predelu obe hemisfere malog mozga. Bolesnica je otpuštena oporavljena, sa sekvelama u vidu pareze leve ruke, plegije leve noge i sa nemogućnošću samostalnog sedenja i stajanja. Upućena je na dalju fizikalnu rehabilitaciju u Rehabilitacioni centar u Melencim

Oksidativni stres predstavlja disbalans u homeostazi egzogenih i endogenih oksidanasa. Prisustvo povećanih koncentracija oksidanasa u ćelijama i ekstracelularnim tečnostima dovodi do spntanih post-translacionih modifikacija proteina i utiče na njihove hemijske, biološke, fizičke i imunogene osobine, i predstavlja deo molekulskih mehanizama mnogih bolesti. Do sada su opisane brojne post-translacione modifikacije proteina u uslovima oksidativnog stresa. Pored direktnog oksidantnog dejstva kiseonikovih i azotnih slobodnih radikala, i brojni drugi oksidansi učestvuju u post-translacionim modifikacijama proteina. Tako se glikaciom i glikoksidacijom stvaraju AGE (advanced glycation end-products), reakcijom sa lipidnim aldehidima i ketonima ALE (advanced lipoxidation end-products), oksidacijom i polimerizacijom AOPP (advanced oxidation protein products), a reakcijom sa ureom i/ ili izocijanskom kiselinom nastaju produkti karabmoilacije proteina. U ovom preglednom članku dat je opis hemijskih modifikacija proteina sa posebnim osvrtom na značaj u patogenetskom mehanizmu razvoja pojedinih bolesti kod čoveka.

Za razliku od adultnih osoba, kardijalni arest kod odojčadi i dece često nije rezultat primarno kardijalnog uzroka. Češće nastaje kao krajnji ishod progresivne respiratorne insuficijencije ili šoka, zbogčega se naziva i asfiksijskim arestom. Osnovna kardiopulmonalna (KPR) posle kardijalnog aresta mora započeti odmh. Brza i efektivna KPR udružena je sa uspešnim uspostavljanjem spontane cirkulacije i neurološki intaktnom preživljavanju dece sa kardijalnim arestom. Novembra 2010. godine Američka Kardiološka Asocijacija i Internacionalni konsenzus za KPR i Urgentnu kardiovaskularnu i kardiorespiratonu negu objavili su novi vodič za KPR sa izmenjenim preporukama, obeležavajući 50 godina moderne KPR.

Left ventricular noncompaction je retka vrsta kardiomiopatije. Smatra se da nastaje kao rezultat poremećaja kompakcije prvobitnih miokardnih trabekularnih struktura. Glavna makroskopska karakteristika ovog kliničkog entiteta su izražene trabekule i intratrabekualrni recesusi. Klinički se karakteriše sistolnom i dijastolnom disfunkcijom, intraventrikularnim trombovima i embolijskim incidentima. Dijagnoza se uglavnom postavlja ehokardiografskim pregledom. U ovom je radu prikazan bolesnik koji se dugo vremena lečio pod dijagnozom hroničnog opstruktivnog plućnog sindroma. Pri rutinskoj ehokardiografiji su zapažene izražene trabekule i duboki intertrabekularni recesusi na IVS-u i apeksu leve komore, koji su bili najizraženiji u srednjim i apikalnim segmentima. Srčana bolest je do vremena dijagnostikovanja bila asimptomatska. Left ventricular noncompaction je prilično retka bolest i obično ima relativno brzi toki i nepovoljnu prognozu. Naš slučaj nije bio takve prirode, tako da se možda radi o nekoj vrsti benigne, subklinicke varijante bolesti. Slaba komplijansa sa bolesnikom je razlog što nismo mogli ehokardigorafski ispitati ostale članove njegove porodice.

U literaturi se razlikuju podaci u smislu koje su najčešće ciste jajnika u ovoj starosnoj dobi. U našem slučaju pacijentkinja uzrasta 14 godina je operisana zbog postojanja velike ciste desnog jajnika, veličine oko 25 cm, koja se torkvirala što je dalo sliku akutnog abdomena i iziskivalo hitan operativni zahvat. Prilikom sprovedene dijagnostike od najveće pomoći su bili anamneza, u kojoj navodi akutno nastali bol pri fizičkoj aktivnosti, ultrazvučni pregled (UZ) koji je nedvosmisleno ukazao na postojanje tumora, kao i CT (kompjuterizovana tomografija).Tumor markeri su bili granični (u odnosu na referentne vrijednosti).Urađena je laparotomija sa adneksektomijom. Patohistološki nalaz (PH) govori da se radilo o mucinoznom cistadenomu. Evaluacija u smislu kliničke obrade i tretman ovarijalnih cisti su među najčešćim razlozima zbog kojih adolescenti taraže pomoć ginekologa.