Tests have shown that adipose tissue is very important in the production of chemical substances that have a major impact on atherosclerosis. The basic fat cells adiposity is very active in bio secretion hormones and other substances. Adiposities secrete chemical substances such as leptin, resistin, adiponectin, and others who participate in metabolic processes. One of the most important adipocytokine affecting the formation and the regression of atheromas plaque in the coronary blood vessels are adiponectin and resistin. So our aim was to determine the value of the concentration of adiponectin and resistin on patient with myocardial heart attack and determine their correlation with the control group of healthy subjects. In this study were included 68 subjects, 40 with myocardial heart attacks and 28 control groups of normal healthy. In the group with myocardial 78.6% of respondents were male and 21.4% female. Tests have shown that the concentration of adiponectin in the group with myocardial heart attack was significantly lower than the control group (4.94 to 6.74, p=0.043, p<0.05. In the same study group average value of resistin was significantly higher than in the control group (15.73 to 7.88, p=0.001, p<0.01) (Student's t-test, p = 0.581, p> 0.05). All this indicates that in patients with myocardial heart attack there is a decline in the concentration of adiponectin, which has cardio protective effect. The increase in resistin in myocardial heart attack in directly related to the appearance of athermanous plaques in the coronary blood vessels and has a bad prognostic significance.

Introduction: The study of importance of left ventricular contractile reserve presence and changes plasma brain natriuretic peptide levels (BNP) during exercise in patinets with idiopathic dilated cardiomyopathy is very popular today, but these two parametres have rarely been interconnected. The study of response BNP during echocardiography stress tests in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy with or without preserved left ventricular contractile reserve. We studied 55 consecutive patients with idiopathic dilated cardiomyopathy (mean age 54.98 ± 9.84, 49 (89.1%) male) treated in the outpatient clinic for heart failure at the Institute of Cardiovascular Diseases "Dedinje". All the patients underwent the echocardiography stress test. Contractile reserve was assessed by measuring of the changes of the left ventricle ejection fraction basally and in the first minute after the strongest stress. Level of BPN was measured at rest, in the first minute and after 20 minutes of maximal exercise stress. Following the kinetics of BNP level during stress testing, we find that in patients with preserved left ventricular contractile reserve BNP level is rising at maximum load achieved (Mediana (IQR) - 59 (22-113) vs. 91 (37-135) vs. 78 (30-159) ng/L, p<0.001), whereas in patients without preserved left ventricular contractile reserve BNP level does not change significantly (Mediana (IQR) – 89 (50-322) vs. 119.5 (61.3-321.8) vs. 136 (72- 281), p=0.102). The increase in BNP in the peak load compared to its value at rest was positively correlated with preserved contractile reserve (r=0.38, p=0.009), better WMSI at rest (r=-0.28, p=0.04), greater difference in the double product (r=0.40, p=0.002), as well as the work accomplished on the test (r = 0.47, p <0.001), and longer duration of the test (r = 0.43, p = 0.001). The increase in BNP during physical exercise in patients with idiopathic dilated cardiomyopathy suggests a preserved contractile reserve of the left ventricle.

Danas gojaznost predstavlja globalni epidemiološki problem koji tokom vremena postoji sve veći. Međutim, efekti gojaznosti na respiratorni sistem često su neuvaženi. U ovom članku biće sagledani mehanički efekti gojaznosti na fiziologiju pluća kao i funkcija masnog tkiva kao endokrinog organa na produkciju sistemske inflamacije i uloge na centralnu kontrolu disanja. Gojaznost igra ključnu ulogu u razvoju opstruktivne apnee u spavanju i opstruktivnog hipoventilacionog sindroma. Bolje razumevanje efekata gojaznosti na respiratorne bolesti i pružanje adekvatnih mera zdravstvene zaštite je od vitalnog značaja u sprečavanju ovog sve značajnijeg problema.

Transposition veins, in some cases when there is no adequate superficial veins, preferred is model of the vascular access. This approach may be acceptable version vascular access where is not possible to create other shapes. But basilic vein transposition is time consuming and technically challenging procedure with significant perioperative morbidity. Complication rate for basilic vein transposition remains high at 47-71%. We report a patient who underwent transposition basilic vein, and its anastomosis with radial artery, in which developed the digital hypoperfusion ischemic syndrome.

One of possibilities to estimate size of myocardial injury during the acute myocardial infarction are electrocardiographic changes,
forming of QS formation (ECG signs of scares changes). This investigation which included three groups of patients receiving thrombolytic, nitrates or beta blockers in acute phase of myocardial infarction has aim to analyze 12-chanels electrocardiogram and to establish difference between this therapeutics groups in sum of QRS score, but also to indicateon frequency of periinfarction heart insufficiency in this therapeutics groups, comparing with observed ECG changes. Analysis shows significant differences between groups
in value of QRS score, and also significant lower value of QRS score in patients with acute myocardial infarction treated with thrombolytic therapy. This difference relative to other two groups shows lower level of myocardial injury during acute myocardial infarction in patients treating with thrombolytic therapy. 

U radu je prikazana žena stara 73 godine koja je hospitalizovana u jedinicu Intenzivne nege zbog osećaja nedostatka vazduha i atpičnog diskomfora u grudima unazad dva sata. Krvni pritisak na prijemu je bio veoma povišen (240/130 mmHg), kardijalni troponin i iznad referentnih vrednosti (2,1 ng/ml) a inicijalni EKG zapis bio je sugestibilan za infarkt miokarda bez ST elevacije. Ehokardiografska evaluacija i koronarna arteriografija koje su usledile isključile su akutni koronarni sindrom kao uzrok povećanog kardijalnog troponina.

Očuvana kontraktilna rezerva leve komore podrazumeva sposobnost hipokinetičnih segmenata miokarda da pod dejstvom različitih inotropnih stimulusa poprave svoju kontraktilnost. Utvrditi razlike u kliničkim karakteristikama kod pacijenata sa dilatacionom kardiomiopatijom u zavisnosti od očuvane kontraktilne rezerve leve komore. U studiju je uključeno uzastopnih 55 bolesnika sa idiopatskom dilatativnom kardiomiopatijom. Svim bolesnicima uključenim u studiju urađen je stres ehokardiografski test fizičkim opterećenjem po standardnom protokolu. Postojanje očuvane kontraktilne rezerve je određivano uz pomoć promene ejekcione frakcije leve komore. Prosečna starost ispitivanih bolesnika je bila 54,98 ± 9,84 godina, 49 (89,1%) je bilo muškog pola. Na osnovu promene ejekcione frakcije leve komore kao kriterijuma kontraktilne rezerve leve komore, očuvanu kontraktilnu rezervu je imalo 25 bolesnika (45,5%). Bolesnici bez očuvane kontraktilne rezerve leve komore znatno češće u anamnezi imaju zastupljenu arterijsku hipertenziju (46,7 vs. 20,0%, p=0,038). Nema značajne razlike u zastupljenosti ostalih faktora rizika. Pacijenti sa očuvanom kontraktilnom rezervom leve komore imaju manju dimenziju leve komore na kraju sistole (49,64 ± 7,26 vs. 55,27 ± 8,36 mm, p=0.011), manji indeks volumena leve komore na kraju dijastole (77,35 ± 26,41 vs. 94,59 ± 34,97 ml/m2, p=0,005) i na kraju sistole (59,31 ± 26,05 vs. 78,62 ± 34,42 ml/m2, p=0,002), veću ejekcionu frakciju leve komore (25,48 ± 8,32 vs. 18,33 ± 6,49%, p=0,002) i niži indeks pokreta zidova leve komore (2,23 ± 0,27 vs. 2,48 ± 0,27, p=0,002). Kod bolesnika sa očuvanom kontraktilnom rezervom leve komore nalazimo manju zastupljenost arterijske hipertenzije i morfološki i funkcionalno manje oštećenu levu komoru.

Aterogeneza je postepen proces koji započinje u ranom životnom periodu, odvija se lagano, decenijama i može biti prepoznat tek kada se razviju infarkt srca, mozga ili periferna vaskularna bolest. Cilj istraživanja bio je da se utvrdi učestalost i zastupljenost faktora aterogeneze kod pacijenata sa moždanim infarktima u graničnoj supratentorijalnoj arterijskoj distribuciji. Istraživanje je sprovedeno u sedmogodišnem periodu, kod 30 bolesnika, kao prospektivna studija. Kao faktori aterogeneze definsisani su pacijenti sa kardiovaskularnim oboljenjima, dijabetes mellitusom i pušači, a kod svih ispitanika verifikovana je koncentracija holesterola. U grupi ispitanika sa infarktom moždanog tkiva u prednjim partijama, u odnosu na bolesnike sa moždanim infarktom u zadnjim partijama, utvrđen je statistički značajno veći broj bolesnika sa kardiovaskularnim bolestima (p=0,025). Grupa pacijenata kod kojih je utvrđen infarkt moždanog tkiva u prednjim partijama imaju značajno veći broj bolesnika sa diabetes mellitusom (p=0,023), veći broj pušača (p=0,021), a utvrđena je i statistički značajno veća koncentracija holesterola (p<0,0001). Pacijenti sa prednjim moždanim infarktom imaju statistički značajno veći aterogeni potencijal.

Peripartalna kardiomiopatija (PPKM) je redak poremećaj srčane slabosti nepoznatog uzroka koji je često fatalan za mlade žene. Javlja u kasnoj trudnoći ili postpartalnom periodu. PPKM može biti teško dijagnostikovati jer simptomi srčane slabosti mogu imitirati one simptome koji se inače javljaju u trudnoći. Prikaz bolesnika,29- godišnja žena, u 38 nedelji gestacije primljena je na odeljenje zbog otežanog disanja, zamora pri minimalnom naporu i osećaja ubrzanog lupanja srca. Na prijemu bleda, lako oznojena i dispnoična, blede kože i vidljivih sluznica. Gojazna. Auskultacijom na plućima bazalno obostrano oslabljen disajni šum uz inspirijumske pukote bazalno desno. Akcija srca je tahikardna (135 /min) , tonovi oslabljeni, ritam galopa, sistolni šum na ictusu 3/6 po Levinu. TA 130/90. Abdomen je iznad ravni g. koša, inspekcijom se uočavaju gravidarne strije. Ekstremiteti bez edema. Elektrokardiogram pokazuje sinusnu tahikardiju sa fr 130/min, pQ 0,10 sec,qr u D3, slaba progresija r zubca od V1-V4, bifazan p talas u V1, povremene VES, nema značajnih ST-T promena. Odmah urađena transtorakalna ehokardiografija (TTE) pokazala je levi ventrikul uvećanih enddijastolnih i endsistolnih dimenzija (EDDLV 82mm, ESDLV 72 mm), uredne debljine zidova, sa globalnom hikpokinezijom i bez regionalnih ispada u kinetici, sa sniženom EF koja je procenjena na oko 25-30%. Tretirana kardiotonicima, diureticima, uz suspstituciju kalijuma, i Antagonistima kalcijuma što dovodi do poboljšanja stanja. Nakon 5 dana trudnoća je završena carskim rezom i rođeno je zdravo žensko dete. Zaključak: Peripartalna kardiomiopatija je oboljenje čija je etologija još uvek nedovoljno rasvetljena, i na na našim prostorima nije tako česta, ali neblagovremena ili zakasnela dijagnoza su fatalni za trudnicu.

U radu je prikazana žena starosti 86 godina kojoj je ehodoplerkardiografskim pregledom postavljena dijagnoza restriktivne kardiomiopatije i dijastolne srčane slabosti zbog prezentovane enormne biatrijalne dilatacije, nedilatirajućih i nehipertrofičnih komora i normalne sistolne funkcije. Zbog starosnog doba nije realizovana endomiokardna biopsija, a prioritetni terapijski cilj je usmeren ka smanjenju Nyha funkcionalne klase.