A prominent ear, so called a protruding or “lop” ear, is the most common congenital deformity of the external ear. This deformity persists when the mastoid-helix angle (MHA) is higher than 30 degrees. It is relatively common among the population with the incidence of about 5%. The aim of this study is to present surgical procedure and our results using otoplasty with scoring anterior surface of the auricular cartilage. To analyze objective and subjective surgical procedure effects. Between 2011 and 2014 we treated 28 patients. We found statistically high significance p<0.01 in value mastoid-helix angle (MHA) preoperative and postoperative. In patients with bilateral otoplasty the difference between left and right MHAs after surgical procedure is less than 4 degrees. The difference of head-helix distance (HHD) preoperative and postoperative is statistically important with high significance p<0.05. Preoperative satisfaction by personal appearance was better after surgical procedure p<0.05. Complications occurred in 9 cases (32.4%). Otoplasty by scoring anterior surface of auricular cartilage is safe procedure for correction of prominent ear with excellent results on patient satisfaction by personal appearance. Effect of reducing the MHA and HHD is long lasting.

Febrile seizures are the most frequent neurological disorder in the childhood. According to American Academy of Pediatrics (AAP), they have been defined as seizures provoked by high temperature in children aged between 6 months and 5 years, without previous history of afebrile seizures, intracranial infections and other possible causes of seizures. Seizures can be typical and atypical, according to the characteristics. Pathogenesis of this disorder has not been clarified yet, and it is believed to be a combination of genetic factors, high body temperature and brain maturation. The risk factors for recurrence of febrile seizures are: age in which seizures appeared for the first time, epilepsy in the first degree relative, febrile seizures in the first degree relative, frequent diseases with fever and low body temperature on the beginning of seizures. The frequency of recurrent seizures The risk for occurrence of epilepsy in children with simple seizures is about 1-1.5%, which is slightly higher compared to general population, while it increases to 4-15% in patients with complex seizures. However, there is no evidence that therapy prevents occurrence of epilepsy. When the prevention of recurrent seizures is considered, it is necessary to separate simple from complex seizures. The aim of this paper was to analyze the most important risk factors for febrile seizures, and to evaluate their impact on occurrence of recurrent seizures. Our study included 125 children with febrile seizures, aged from 6 months to 5 years. The presence of febrile seizures and epilepsy in the first degree relative has been noted in 22% of children. Typical febrile seizures were observed in 76% of cases, and atypical in 24%. Most patients had only one seizure (73.6%). Children, who had seizure earlier in life, had more frequent recurrences. Both risk factors were present in 25% of patients, while 68% of patients had only one risk factor. For the children with febrile disease, primary risk factors were the level of body temperature and a family history of febrile seizures. The risk for febrile seizures in these children was 10,4%, which is more than a twice as high compared to general population, which is 4%. Is between 10% in children without risk factors and 50-100% in children with three or more risk factors.

Danas gojaznost predstavlja globalni epidemiološki problem koji tokom vremena postoji sve veći. Međutim, efekti gojaznosti na respiratorni sistem često su neuvaženi. U ovom članku biće sagledani mehanički efekti gojaznosti na fiziologiju pluća kao i funkcija masnog tkiva kao endokrinog organa na produkciju sistemske inflamacije i uloge na centralnu kontrolu disanja. Gojaznost igra ključnu ulogu u razvoju opstruktivne apnee u spavanju i opstruktivnog hipoventilacionog sindroma. Bolje razumevanje efekata gojaznosti na respiratorne bolesti i pružanje adekvatnih mera zdravstvene zaštite je od vitalnog značaja u sprečavanju ovog sve značajnijeg problema.

Pokušaj samoubistva predstavlja aktivnosti koje imaju za cilj oduzimanje sopstvenog života, a koje ne završavaju smrću. Odnos pokušanih i realizovanih samoubistava izražen je tzv. Indeksom opasnosti (Hazard ratio). Faktori rizika koji podstiču samoubilačko ponašanje su: različita emocionalna stanja, crte ličnosti, stresogeni životni događaji, zloupotreba psihoaktivnih supstanci itd. Cilj rada: prikazati učestalost i epidemiološko demografske karakteristike pokušanih samoubistava kod žena i muškaraca. Urađeno je istraživanje na uzorku od 56 pacijenata kod kojih je postavljena dijagnoza pokušaja samoubistva (Tentamen suicidii), na psihijatrijskom odeljenju KBC Priština, Gračanica. Uzorak je analiziran na osnovu pola, starosne dobi, zanimanja/zaposlenosti, psihijatrijske dijagnoze, motiva i načina pokušaja samoubistva. Rezultati: samoubistvo su pokušale 42 žene (75%) i 14 muškaraca (25%). Najveći broj ispitanika (26.8) u našem istraživanju su iz starosne dobi <20 godina. Najzastupljeniji su nezaposleni, 33,3% žena i 50% muškaraca. Najčešća dijagnoza su anksiozni poremećaji, 61,9% žena i 57,1% muškaraca. Najčešći motiv kod žena je patrnerski konflikt 54,8%, kod muškaraca egzistencijalna ugroženost 50%. Od 56 pacijenata njih 51 (91,1%) je pokušalo samoubistvo trovanjem i to anksioliticima. Znatno veći broj pokušaja samoubistva (75%) desio se u popodnevnim i vešernjim časovima, u periodu od 12 do 24h. Zaključak: žene su češće pokušavale samoubistvo u odnosu na muškarce, odnos 3:1. Najčešće nezaposleni kod oba pola ispitanika, najčešća dijagnoza, anksiozni poremećaji. Najzastupljeniji motiv kod žena je partnerski konflikt, kod muškaraca egzistencijalna ugroženost. Kod oba pola ispitanika najčešći način pokušaja samoubistva je trovanje, najčešće u periodu od 12 do 24h.

Postoje brojni faktori koji mogu da utiču na kraniofacijalnu morfologiju, prvenstveno genetski faktori i faktori spoljne sredine. Cilj ove studije je da se na onovu podataka dobijenih pregledom školske dece dobije približniji opis kraniofacijalne morfologije na ovoj teritoriji. Istraživanjem je bilo obuhvaćeno 330 dece starosti od 8 do 11 godina. Za ovu studiju koristili smo standardne antropometrijske metode za merenje širine i visine lica, širine i dužine lobanje i izračunavanje indeksa lobanje i lica. Dobijeni rezultati su statistički obrađeni a Z skorom izračunat indeks kraniofacijalne varijabilnosti (CVI). On na numerički način opisuje varijabilnost kraniofacijalne morfologije i postojanje slučajeva izvan opsega ovog indeksa. Prema prosečnim vrednostima indeksa lica dečaci i devojčice u gotovo svim ispitivanim godištima pripadaju kategoriji mezoprozopa (47.4%). Analize indeksa lobanje kod dečaka i devojčica govori da su najcesce zastupljeni brahiokefali (52.2%), zatim mezokefali (43.5%) i dolihokefali (4.3%).

Tokom retrospektivne studije, koja je urđena u periodu od 01.01. do 31.12.2012.godine, pregledano je 1035 uzoraka vaginalnog sekreta, cervikalnog brisa i brisa uretre na UU i Mh. Osnovni cilj studije je bio utvrđivanje učestalosti infekcije Mikoplazmama, distribucije prema polu, godinama života pacijenata, kliničke dijagnoze zbog koje je urađeno mikrobiološko ispitivanje pacijenata i utvrđivanje osetljivosti izolovanih uzročnika na antibiotike. Od ukupno 1035 ispitanih uzoraka pozitivan nalaz je bio kod 331 pacijenta, od toga je 316 (95,5%) ženskog i 15 (4,5%) muškog pola. Razlika je statistički značajna. Nisu nađene statistički značajne razlike u prosečnoj starosnoj dobi između žena (29 godina) i muškaraca (30 godina). Infekcija samo sa UU je statistički značajno češća (70.1%) u odnosu na Mh (5.4%) i mešovitu infekciju (24.5%). Učestalost infekcije uzrokovane UU kod ženskog pola iznosila je 70%, a kod muškog pola 80%. Osobe muškog i ženskog pola ne razlikuju se statistički značajno prema učestalosti infekcije uzrokovane UU. Najveća učestalost pacijenata ženskog pola, bila je sa dijagnozom Vulvovaginitisa 34%, Colpitis je imalo 22%; Colpitis i Cervicitis-17%, dok je samo Cervicitis bio dijagnostikovan kod 10% bolesnica. Razlika u učestalosti kliničkih dijagnoza je statistički značajna. Svi izolovani uzročnici pokazuju statistički značajno veću osteljivost na tri i više antibiotika. Osetljivost na tri i više antibiotika nije statistički značajno povezana sa uzročnikom infekcije.

Artritis urica (giht) je klinički sindrom čije su glavne karakteristike recidivirajuća upala jednog ili više zglobova zbog hipersaturacije mokraćne kiseline i odlaganja kristala urata u zglobove i okozglobne strukture, stvaranje tofa, deformacije zglobova zbog uratne artropatije i nastanak uratne nefropatije. U zavisnosti od faze bolesti ispoljava se bolovima u zahvaćenim zglobovima, recidivnim artritisom najčešće u bazalnom zglobu palca ili ređe u drugim zglobovima stopala praćen deformacijama. U radu je obrađeno 40 ispitanika i prezentovani su rezultati kliničkih manifestacija bolesti, laboratorijski, radiološki nalaz i prisustvo konkomitantnih bolesti.

Main point of prevention of tuberculosis is the existence of basic knowledge about risc factors (smoking habit, alchohol abuse) which contribute to apperance of tuberculosis and influence to therapy. In order to assess the influence of potential risc factors a crossanalysis was made for the years 2002-2004, 2007-2009 and 2012-2014 . During the period of 12 years, 230 cases of TB were included in the study. The mean age of all subjects was 45.81±16.98. There were (61.7–73.2%) males and this observation is supported by reENGLISH 2014; 43 (3) 23-29 29 ORIGINALNI RADOVI ports that males had signitificantly higher risc for more severe lung destruction (69.2-84.6%), as evidenced by bilateral lung cavitation (86.1-100%) than females. In total 45.6–76.7% were smear-positive. Alcohol use disorders increased (11.8–29.4%; p=0.02) as a smoking habit (44.1–47.1%). In cases with severe lung destruction as a lung cavitation incrised cigarette smoking (46.6–60.0%) and alcoholism (19.4–50.0%; p=0.007). Linear regression analysis confirmed a statistically significant correlation between severe form of TB and smoking habit (>20 cigarettes per day, p=0.04) and alcohol use disorders (p=0.004). Successful control in reducing smoking, alcohol use disorders and, could favorably impact the TB morbidity rate.

29 - year Lichen planus is a chronic, inflammatory, autoimmune skin disease, that is often manifested, except on the skin, in the oral cavity in a variety of clinical forms. The prevalence of the disease in the general population is about 1-2%. Etiopathogenesis is not still well understood. Histopathology, in addition to the basic methods, anamnesis and physical examination, is vital for proper diagnosis of oral lichen planus (OLP). Very diverse and loaded histological findings are common for all forms of oral lichen planus. We reported the case of oral lichen planus in a 49 years old male patient, who presented to the Dentistry clinic of Medical faculty of Priština with burning and itching symptoms and changes in the buccal mucosa. Histopathological analysis of biopsy tissue conformed clinical diagnosis of lichen planus. Due to the possibility for malignant transformation of lesions, the long-term follow-up of patients with this disease is of great importance.

Parodontopatija predstavlja inflamantornu reakciju na gram-negativne anaerobne bakterijske infektivne agense koja pogađa potporni aparat zuba, uključujući gingivu, parodontalni ligament, cement i alveolarnu kost. Cilj istraživanja bio je da se utvrdi kvantitativno-kvalitativni sastav mokroorganizama subgingivalnog plaka kod pacijenata obolelih od hronične i agresivne parodontopatije PCR metodom (eng. Polimerase Chain Reaction), a zatim proceni povezanost različitih stepena inflamacije i destrukcije tkiva parodoncijuma sa prisustvom i koncetracijom ovih mikroorganizama. Ispitivanjem je obuhvaćeno 70 pacijenata starosti od 16 do 65 godina. Utvrđivanje mikroorganizama u subgingivalnom plaku, određen je PCR metodom. U cilju postavljanja dijagnoze i određivanja stepena destrukcije parodontalnog tkiva, bili su korišćeni standardni epidemiološki kriterijumi: plak indeks (Silness-Löe), gingivalni indeks (Lӧe-Silness), SBI indeks (Mühleman-Son) i PDDZ. Prisustvo parodontopatogena u subgingivalnom plaku pokazalo je statističku vezu sa kliničkim parametrima težine parodontopatije i inflamacije gingive. Nalaz Porphyromonas gingivalis i Actinobacillus actinomycetemcomitans je bio statistički značajno češći kod pacijenata sa srednje teškom i teškom formom parodontopatije u odnosu na prosečnu dubinu parodontalnih džepova. Detekcija P.g. i A.a. je bila statistički značajno češća kod osoba sa umerenom i intezivnom inflamacijom gingive. Kvantitativno-kvalitativni sastav mikroorganizama subgingivalnog plaka ima direktan uticaj na inflamatorno-destruktivne procese u parodontalnim tkivima.