Dijabetesna retinopatija je najčešća mikrovaskularna komplikacija šećerne bolesti i jedna je od vodećih uzroka slepila kod odraslih uzrasta 20-74 godina. Učestalost mikrovaskularnih komplikacija dijabetesa je jasno povezana sa trajanjem dijabetesa, kvalitetom metaboličke kontrole i sistolnim krvnim pritisakom. Cilj rada bio je da se utvrdi incidencija i odrede karakteristike faktora rizika za razvoj retinopatije kod bolesnika sa dijabetesom tip 2. Studija je obuhvatila 100 ispitanika sa dijabetes melitusom tip 2, prosečne starosti 61,95±3, 98 godina. Pacijenti su podeljeni u dve grupe: pacijenti sa dijabetesom tip 2, na terapiji oralnim antidijabeticima, činili su grupu I, pacijenti sa dijabetesom tip 2 na kombinovanoj terapiji činili su grupu II. Analizirali smo anamnestičke podatke, stil života i porodičnu istoriju, štetne navike pre svega pušenje. Od kliničkih karakteristika utvrđena je telesna masa, visina, obim struka, arterijski pritisak, urađene su standardne biohemijske analize. Dijagnoza dijabetesne retinopatije postavljena je na os- novu modifikovane Međunarodne klasifikacije retinopatija. Ispitanici studijske grupe II, imali su statistički značajno duže trajanje bolesti u odnosu na ispitanike kontrolne grupe (p<0,001). U odnosu na antropometrijske karakteristike, ispitivane grupe se statistički nisu razlikovale (ITM, 27,28±8,28kg/m2 vs 28,72±5,75 kg/m2; t-1,306, a p=0,197, obim struka 95,70±12,96cm vs 94,58±12,96cm). Srednje vrednosti sistolnog krvnog pritiska u studijskoj grupi II bile su 144,50±27,37 a dijastolnog 86,30±11,08 mmHg, a u grupi koja je bila na oralnim hipoglikemicima 137,00±27,37mmHg za sistolni a dijastolnog 83,11 ±10,08 mmHg, r-0,00, p=1,00, nije bilo statistički značajne razlike među grupama. Bolesnici studijske grupe II nisu imali značajno veće vrednosti holesterola (6,02±1,59 vs 5,73± 1,29mmol/L; p=0,501), LDL holesterola (3,75±1,35 vs 3,94±1,21mmol/L; p=0,55), HDL holesterola (1,14±0,61 vs 1,02±0,27mmol/L; p=0,005), glikemije (10,2±8,15 vs 9,2±1,4mmol/L; p=0,183), u odnosu na grupu I, dok su vrednosti triglicerida su bile značajno veće (2,49±2,03 vs 2,00±1,22mmol/L; p=0,01). Poređenjem vrednosti HbA1c, statistički značajna razlika nije ustanovljena (8,8% vs 7,8%; t-2,946, p=0,009). Faktori rizika za razvoj retinopatije kod pacijenata sa dijabetesom tip 2 bili su značajno zastupljeni u obe ispitivane grupe.

Metabolic syndrome is a common metabolic disorder whose primary feature is abdominal obesity, which is associated with a high prevalence of dyslipidemia, hypertension and glucose tolerance disorders. The goal was, determine BMI in subjects with metabolic syndrome and people with normal body weight, take anthropometric parameters (waist and hip circumference, and calculate WHR and WSR index) to assess the average degree of nourishment and body fat distribution. The research was conducted in Gracanica Health House. The study group consisted of 130 subjects that met the criteria for metabolic syndrome. The control group consisted of 40 randomly selected subjects during medical check-ups. The study group was dominated by female with 83. 08%, followed by 16. 92% of male subjects, with the average age of subjects being 56. 32 years. The average BMI index of the study group was 32. 22 kg/m², which indicates first-degree obesity, while the average BMI index of study group subjects was 24. 67 kg/m², which is within the normal nutrition range. By comparing the average values of anthropometric parameters, we established that the study group subjects had statistically significantly higher average body weight parameters (waist-to-hip ratio p<0,001), while the control group subjects had a higher average of body height (p<0,001). In both, study and control group, male subjects had a normal WHR, which is not the case with women. Therefore, there was a statistically significantly higher number of women with pathological WHR (p<0,001) than of men in both groups. The study group had a statistically significantly higher number of subjects with pathological WHR (p<0,001). The average WSR value (waist/BH) is statistically significantly higher in the control group (p<0,001). Obese individuals had significantly higher values of measured anthropometric intraabdominal fat indicators compared to normally nourished people.