Increased mortality rate for patients with mental disorders and their shorter lifespan compared to the general public is stated by numerous authors. Services on the Clinic for mental disorders “Dr Laza Lazarević” were reorganized, by introducing intensive care units – level two, i.e. contemporary intensive care of patients was introduced, only without life support. Primary objective of the research was to determine if the introduction of intensive care to the Clinic led to a statistically significant change in the number of fatal outcomes of hospitalized patients. The research was designed as a cross-sectional study and it included 62 patients that have died while being hospitalized at the Clinic for mental disorders “Dr Laza Lazarević” in Belgrade, in 2011 and 2012. Data were collected by retrospective insight in the histories of illnesses and treatment protocols of the Clinic and institutes for pathology and forensic medicine of the Faculty of Medicine in Belgrade. Obtained data were statistically analysed with Student’s T-test and ANOVA test, with a significance level of 0.05. Statistically significant difference was determined in fatalities in 2011 compared to 2012 with p = 0.007, and there were significantly less fatalities in 2012. Statistically significant difference in frequency of fatal outcomes when comparing 2011 to 2012 was determined only when comparing the ward of previous intensive care on one side with the newly established psychiatric intensive care units – level two on the other. High level of significance was determined with p = 0.005. New organizational concept introduced in 2012 has led to more efficient twenty-four-hour care and monitoring of hospitalized patients, suppression of accompanying somatic illnesses which altogether led to a significant reduction of fatal outcomes.

Involuntary hospitalization for treatment of mental patients is a necessity in modern scientific psychiatric practice. Hospitalization is generally an act of psychological and social disruption of individual’s homeostasis, which is a very important and complex problem for the mentally ill. The goal of the study was to confirm the necessity of involuntary treatment of mental patients in a medical institution, in the interest of patients and the society. The research was conducted as a cross sectional study of hospitalized patients in 2012 at the Clinic for psychiatric disorders "Dr Laza Lazarevic" in Belgrade. It included 2286 inpatients, especially involuntarily hospitalized 236 and 719 admitted for hospital treatment with the assistance of the police. The data were statistically analysed by methods of descriptive statistics: χ2 - test and multiple logistic regression analysis, using the software package SPSS v. 20. The results show that 255 patients were admitted to the hospital for the first time with the assistance of the police. Patients hospitalized with the assistance of the police in compared to those hospitalized without the assistance of the police were, with statistical significance: younger, more frequently males, most frequently in the diagnostic group of schizophrenia and less frequently in the group of organic and affective disorders, most often it was their first, and involuntary hospitalization. During the studied period, 236 (10%) of the total number treated patients were involuntarily hospitalized. There were 176 (74.58%) patients detained for treatment by force, with the assistance of police. There is a necessity for involuntary hospitalization of mental patients. The justification of detaining patients in the health institution by such measures is accomplished through legislation in the best interest of the patient.

Postavka našeg istraživačkog problema zasniva se na dokazivanju korelacije difuznog oštećenja neuronskih i neneuronskih supkortikalnih struktura oslabljenom vaskularizacijom u dužem premorbidnom periodu sa kliničkom manifestacijom kognitivne disfunkcionalnosti. Glavni cilj našeg istraživanja je vizualizacionim metodama (CT i MRI) dokazivanje atrofije supkortikalnih moždanih struktura i povezavanje sa kognitivnom disfunkcionalnošću po obimu do dementne mnestičke deteoriracije. Istraživanje je sprovedeno u dve istraživane grupe bolesnika na bolničkom lečenju, A i B, koje su istovremeno sebi i kontrola. Obe grupe činilo je po 40 bolesnika oba pola životne dobi od 50 do 70 godina. Rezulati našeg istraživanja su potvrdili da je kognitivno funkcionisanje oštećenjo kod svih bolesnika sa utvrđenom supkortikalnom moždanom ishemijom i redukcijom neuronskih i neneuronskih supkortikalnih struktura dijagnostikovanih vizualizacionim imidžing dijagnostičkim metodama. Disfunkcija kognicije po težini je recipročna psihometrijski potvrđenom obimu supkortikalna atrofije, tj. redukcije moždanih struktura.

Prikaz slučaja bolesnice sa Astrocitomom u predelu parahipokampalne regije leve hemisfere kod koga je nakon
resekcije levog temporalnog režnja došlo do razvoja shizofreniformne psihoze. Psihički i neurološki status, Skala za
procenu pozitivnog i negativnog sindroma shizofrenije (PANSS), Mini internacionalni neuropsihijatrijski intervju (MINI) ,
verzija 4,4., subkategorija N za psihotične sadržaje, Šihanova skala narušavanja sposobnosti (SSNS), Hamiltonova
skala za procenu depresije Hamiltonova skala zaprocenu anksioznosti, Montgomeri-Asberg skala za depresiju, elektroencefalogram (EEG), standardno i registrovanje nakon deprivacije spavanja, kompjuterizovanatomografija glave
(CT) i neuromagnetna rezonanca endokranijuma (NMR). Bolesnica stara 51 godinu, od 12-te godine života ima epileptičke napade, koji su definisani kao jednostavni i složeni žarišni u vidu zagledanja, motornih ambulatornih automatizama sa retkom sekundarnom generalizacijom i postiktalnom zbunjenosti. Nakon što je učinjen NMR endokranijuma
kojim je utvrdjen tumor u levoj parahipokampalnoj formaciji, uradjena resekcija levog temporalnog režnja, gde je
patohistološki utvrdjeno da se radi o Astrocitomu II stepena. Nakon intervencije došlo do razvoja polimorfne simptomatologije, sa dominacijom paranoidno-depresivne simptomatologije i epileptičkih napada sa aurom straha, spaciotemporalnom dezorijentacijom i gubitkom svesti. Pacijentkinja tretirana racionalnom antiepileptičkom politerapijom
i neurolepticima nakon čega je došlo do kliničkog poboljšanja slike psihoze i smanjenja učestalosti epileptičkih napada. Nakon temporalne lobektomije došlo je do razvoja „de novo psihoze“ sa kliničkom slikom shizofreniformne epileptičke psihoze.  

Profesionalno sagorevanje na poslu je stanje psihičke i fizičke iscrpljenosti. Kompleksni fenomen profesionalnog sagorevanja predstavlja umor gde je odnos prema radu recipročan doživljavanju umora. Ovaj fenomen je oduvek bio poznat zaposlenima, a danas je sve češće tema istraživanja. Najznačajnije komponente profesionalnog sagorevanja (burnout syndrome) jesu osećanje emocionalne i fizičke iscrpljenosti, smanjeno lično zadovoljstvo poslom, a kada je posredi medicinsko osoblje, i promenjen odnos prema bolesnicima. Sindrom profesionalnog sagorevanja na poslu je sastavni deo pružanja zdravstvene zaštite pacijentima, naročito u psihijatrijskim ustanovama. U radu je prikazan nivo emocionalne i fizičke iscrpljenosti nakon posla u periodu 2010-2012. godine, kao i prediktori koji utiču na profesionalno sagorevanje. Prediktor koji se u svim godinama posmatranja izdvojio kao najvažniji u emocionalnoj (u rasponu 9,6-17,0%) i fizičkoj (u rasponu 8,2-13,6%) iscrpljenosti nakon posla, s najvećim parcijalnim doprinosom u konačnom modelu, jeste neposredna saradnja s kolegama.

Alkoholizam je jedan od 300 do danas istraženih i utvrđenih faktora rizika za nastanak infarkta mozga. Redukovan broj neurona zbog moždanog infarkta i premorbidnog alkoholizma, uz brojne poremećaje funkcije mozga, za posledicu mora imati i oštećen metabolizam dopamina (DA), tj. metaboličkog obrta DA (3, 4 dihydroxyphenylacetic acid + homovanilic acid, DOPAC + HVA). Osnovni cilj istraživanja je dokazivanje poremećaja koncentracijskog sadržaja DA i metaboličkog obrta DA kod bolesnika sa moždanim infarktom, a premorbidnih alkoholičara, biohemijskim pregledom likvora, i to u poređenju sa nalazom u likvoru bolesnika bez akutne moždane lezije. Formirane su dve grupe hospitalno lečenih bolesnika za svrhe ovog istraživanja. Ispitivanu grupu A čini 50 bolesnika sa akutno nastalim moždanim infarktom a premorbidnih alkoholičara. Svi su mlađi od 65 godina. Kontrolnu grupu (grupa B) čini 30 bolesnika hospitalno lečenih zbog vertiginoznih smetnji, a mlađih od 65 godina. Likvor (CSF) uzet je neposredno pri prijemu na bolničko lečenje bolesnicima grupe A, a bolesnicima kontrolne grupe B u prvoj sedmici hospitalizacije i čuvan na -70°C do pregleda. Laboratorijski je utvrđen povišen sadržaj DA, kao i njegovih metabolita (DOPAC + HVA) u likvoru bolesnika sa moždanim infarktom a ranijih alkoholičara za p<0,05. Rezultati sugerišu da DA ima značajnu ulogu u nastanku ishemijskog oštećenja. Nalaz ukazuje na značajno ubrzanje metabolizma DA kod bolesnika sa moždanim infarktom a ranijih alkoholičara. Pored toga potvrđuje i značaj DA u patogenezi ishemijske smrti neurona.

Mešoviti anskiozno-depresivni poremećaji su najčešći psihijatrijski poremećaji u ambulantnoj praksi i, prema novijim podacima, obuhvataju 50% psihijatrijskih dijagnoza u primarnoj zdravstvenoj zaštiti. Ova dijagnoza se postavlja kod takvih neurotičnih poremećaja u kojima istovremeno postoje simptomi anksioznosti i depresije, a ni jedni ni drugi ne dominiraju. Cilj ovog istraživanja je da se prikažu sociodemografske karakteristike mešovitog anksiozno-depresivnog poremećaja u Novom Pazaru tokom 2012. godine. Istraživanjem je obuhvaćeno 489 pacijenata sa dijagnozom mešoviti anksiozno-depresivni poremećaj, od ukupno ambulantno 9746 pacijenata lečenih u opštoj bolnici Novi Pazar tokom 2012. godine. Statistički su obrađeni podaci, a varijable su bile pol (muški i ženski), godine starosti (po dobnim grupama) i radni status (zaposlen, nezaposlen i penzioner). Za testiranje razlike između ispitanika za kategoričke varijable korišćen je x2. Rezultati ovog istraživanja pokazuju da je incidenca mešovitog anksiozno-depresivnog poremećaja veća kod žena, i to u razmeri 2:1. Najveći broj pacijenata pripada dobnoj grupi 51-60 godina. Veći procenat obolelih je nezaposlen (39,3%), u poređenju sa zaposlenima (22,3%), a nezaposleni muškarci obolevaju oko pet puta češće od zaposlenih. Podaci dobijeni na prostoru Novog Pazara ne odstupaju od podataka dobijenih u studijama širom sveta. Rast incidence ovog poremećaja u svetu, pa i kod nas, posledica je više razloga: svetska ekonomska kriza, prirodne katastrofe, ratovi, itd. Istraživanjem je utvrđeno da je mešoviti anksiozno-depresivni poremećaj najzastupljeniji u šestoj deceniji života, i to češće kod nezaposlenih, a dva puta češće kod žena.

Deca i adolescenti koji su u sistemu socijalne zaštite, naročito deca u domskom smeštaju, predstavljaju vulnerabilnu populaciju sklonu mentalnim poremećajima. Zadatak ovog rada je da se procene anksiozni poremećaji dece i adolescenata u domskom smeštaju u okviru sistema socijalne zaštite. Studijom je obuhvaćeno 229 dece uzrasta od 8 do18 godina - 111 dece iz domskog smeštaja i 118 iz opšte populacije. Za procenu, otkrivanje i pretragu anksioznosti i anksioznih poremećaja primenjen je SCARED upitnik. Za obradu podataka korišćeni su deskriptivni statistički metod, Pirsonov x2-test i multivarijabilna regresiona analiza. Dobijeni podaci su statistički obrađeni, a rezultati pokazuju da su kod 41,4% dece i adolescenata iz domskog smeštaja postojali značajni anksiozni simptomi. Deca i adolescenti iz domskog smeštaja, u odnosu na kontrolnu grupu, imali su mnogo višu prevalenciju anksioznih simptoma. Multivarijabilna regresiona analiza je pokazala da deca iz domskog smeštaja imaju od 4 do 8 puta veći rizik da razviju neki od anksioznih simptoma u odnosu na adolescente u domskom smeštaju. Prevalencija mentalnih poremećaja u vidu anksioznih simptoma je visoka kod dece i adolescenata koji su u domskom smeštaju sistema socijalne zaštite Republike Srbije u odnosu na decu i adolescente u opštoj populaciji.

Oral isotretinoin is highly effective in treatment of patients with severe acne, but has been concerned with causing occasional depression. Clinicians should be alert to the high prevalence of depression among people with acne. Isotretinoin has many unwanted effects, among which possible unproven effects on mood have to be included. If depression or other mood change occurs, then isotretinoin treatment should be discontinued. If treatment is continued, psychiatric support should be obtained.

Migraine headaches are very frequent and its prevalence rates between 15-18% in women and 5-6% in men (1). Migraine attacks vary very mach in their intensity and frequency from patient to patient, and during the time in same patient. Even 75% of the patients describe attacks as heavy or extremely heavy. Although somatic and neurology exams between attacks reveal regular findings, migraine can have great impact on the patients quality of life (social limitations, complications caused by drugs, psychiatric and somatic morbidity (2) In spite usual believes headaches are very often in children. Before puberty boys safer more frequently than girls. Just the same, in early childhood as well as in adolescence migraine pain could mimic and compromise bringing up the right diagnosis of the other possible somatic causes, most likely one sided headaches. Our case presentation points out one of the possibilities. L.M 15-years old patient hospitalized on the pediatric department of the ,,Kralj Milutin Clinic,, in Laplje Selo on October 2007, under the diagnosis of blanking out and left sided headache. After neurology exam and neurology diagnostic procedures done MR cerebra and MR-angiography, diagnose of aneurism of right the ACM (arteria cerebra media) has been established, and operatively treated. After the intervention, patient stays without intensive headaches , only weak pain on the left side of the head, now and on, without blanks.