Among the many antibiotics that treat infections of the respiratory system, the most common and with a large role are penicillins, cephalosporins, and macrolides. Acute otitis media is rapidly formed otitis media, with the duration of the inflammatory process to 3 weeks. As a rule, there is a nasal-pharyngeal route, and causes are viruses, bacteria and / or a viral / bacterial coinfection. To determine the effectiveness of amoxicillin, amoxicillin with clavulanate, ceftriaxone and azithromycin in children aged 0 to 14 years, depending on the number of repeat episodes. 120 patients with acute inflammation of the middle ear, treated in the cabinet of Otorhinolaryngology of Health Center of Gracanica. Diagnosis of the patients was placed and confirmed on the basis of physical examination, laboratory and microbiological analysis and tympanometry findings. 120 children aged 0-14 years. 52 (43.33%) male and 68 (56.67%) female. In 37 (30.83%) an episode of OMA, in 41 (34.86%) two episodes, in 29 (24.16%) three, in 13 (10.83%) cases more than three episodes in the past year. In 23 (19.16%) two epizide acute inflammation shorter than two months, in 11 (9.16%) children 3 episodes in 6 months, and in 13 (10.83%) children four episodes OMA for a period of one year . Causes: Streptococcus pneumoniae (37.64%), Haemophilus inphluenzae (14.11%), Moraxella catarrhalis (12.94%) and Pseudomonas (12.94%), Staphylococcus aureus (4.70%), Escherichia coli (4.70%) and Streptococcus pyogenes (3.52%). Amoxicillin (90 mg / kg bw) and amoxicillin + clavulanate (90 mg / kg bw), azithromycin (5-10 mg / kg bw), ceftriaxone (50mg / kg). Based on our research, we came to the data that is generally consistent with the WHO recommendations for the treatment of OMA in children.

Refluks želudačnog sadržaja do nivoa ždrela i larinksa naziva se laringofaringealni refluks, koji može postojati kao takav ili laringealni i faringealni refluks kao posebni entiteti, i kao takvi dovesti do drugih oboljenja kao što su rhinitis, sinusitis, otitis media, prekanceroznih i kanceroznih stanja. Utvrditi povezanost i uticaj gastroezofagusne refluksne bolesti na pojavu, učestalost i dužinu trajanja zapaljenskih procesa i oštećenje sluzokože larinksa. Svi pacijenti su obrađeni anamnestički, laboratorijski i kod svih je odrađena indirektna hipofaringo i laringoskopija. Podaci o odrađenoj gastroskopiji dobijeni su na osnovu povratnih specijalističkih izveštaja gastroenterologa. 120 ispitanika sa dispeptičkim tegobama, kod kojih je anamnestički postojao i neki od simptoma oboljenja gornjih disajnih puteva. 62 (51,66%) ispitanika muškog i 58 (48,33%) ženskog pola. Prosečna starosna dob 54 godine . U 82 (68,33%) ispitanika bila je pojačana salivacija (jedan od vodećih simptoma) od tog broja u 61 (74,39%) ispitanika bio je prisutan i laringitis. U 68 (56,66%) slučajeva gde je kašalj bio dominantan simptom, laryngitis je bio prisutan u 26 (38,23%). Kod ukupnog broja pacijenata sa globus senzacijama 70 (58,33%), laringitis je bio prisutan u 38 (54,28%) ispitanika. Pušenje je bilo zastupljeno sa 65,83% (70) ispitanika, procenat ispitanika sa hroničnim laringitisom u ovoj grupaciji iznosio je 69,62% (55) ispitanika. Nakon odrađene gastroskopije i otorinolaringoloških pregleda, kod 62 (51,66%) ispitanika dijagnostifikovana gastroezofagusna refluksna bolest (GERD), od tog broja, kod 43 (69,35%) ispitanika bio dijagnostifikovan i laringitis. Nakon tromesečnog praćenja pacijenata posle uvođenja terapije (H2 blokatori, inhibitori protonske pumpe i antacidi) kod 28 (65,11%) ispitanika (od ukupno tretiranih), došlo je do poboljšanja nalaza. Rezultati ove studije ukazuju na značajnu korelaciju između gastroezofagealne refluksne bolesti i hroničnog laringitisa, kao I na povoljan uticaj i dejstvo antacidne terapije u lečenju laringitisa.